Page 122 - saranuklom2 e-book
P. 122
สารานุกรมโคราชศึกษา ๒
Encyclopedia of Korat Study 2
่
พระย�ปลัดเมืองจึงเข้�ไปทูลว่�ทร�บว่�เจ้�ยำ�กระหม่อมม�เหยียบเมืองนครร�ชสีม�
เจ้�พระย�นครร�ชสีม�เกรงกลัวพระบ�รมี จึงพ�กันหลบหนีไปยังดินแดนเขมร ส่วน
ข้�พระพุทธเจ้�ห่วงใยครอบครัว และเกรงว่�พระย�พรหมยกกระบัตรจะต้อนรับไม่สมพระเกียรติ
รวมทั้งขอฝ�กเนื้อฝ�กตัวเพื่อไปรับใช้ ณ ร�ชอ�ณ�จักรเวียงจันทน์ เจ้�อนุวงศ์ได้ฟังพระย�
ปลัดเมืองนครร�ชสีม�แสดงคว�มอ่อนน้อม พูดจ�น่�ฟัง จึงเชื่อถือ ได้ให้คว�มไว้ว�งใจ
(พันโทเนตร อุตมัง , ๒๕๔๗ : ๘๓) จ�กนั้นจึงได้ว�งแผนร่วมกันอย่�งรัดกุมกับคุณหญิงโม
โดยได้ทำ�ก�รนัดหม�ยว�งกองกำ�ลังในก�รทำ�ง�นอย่�งแนบเนียน เมื่อถึงเวล�นัดหม�ย
ช�วนครร�ชสีม�ทุกคนที่ถูกกว�ดต้อนเป็นเชลยศึกมุ่งเดินท�งไปยังร�ชอ�ณ�จักรเวียงจันทน์
จึงเริ่มต้นสร้�งวีรกรรมขึ้น ณ ทุ่งสัมฤทธิ์ โดยคุณหญิงโม น�งส�วบุญเหลือ รวมทั้งทุกคน
ก็ดำ�เนินก�รแต่งก�ยด้วยผ้�ตะเบงม�น (เป็นก�รนำ�ผ้�ม�กระโจมอกไขว้กันเป็นก�กบ�ท
เหมือนชุดที่ช�วบ้�นบ�งระจันนุ่งออกศึก) ทุกคนโห่ร้องให้สัญญ�ณ แสดงพลังของคว�มรักช�ติ
มือก็ฉวยด�บ ฉวยจอบ เสียม มีดทำ�ครัว ไม้รวก ไม้ไผ่ที่เสี้ยมทำ�ให้แหลมสะดวกที่จะนำ�ม�
ไล่แทงทห�รล�ว ซึ่งมีคำ�พูดให้เห็นเป็นภ�พเหตุก�รณ์ว่�มือก็ไกว ด�บก็แกว่ง หม�ยถึงว่�
ผู้อพยพที่เป็นเชลยช�วนครร�ชสีม�ไกวเปลเลี้ยงลูกด้วย มือก็ถือมีดด�บพร้อมรบ พร้อม
พลีชีพเพื่อช�ติด้วย ซึ่งสร้�งแรงบันด�ลใจให้เกิดคว�มรักช�ติยิ่งนัก
สำ�หรับน�งส�วบุญเหลือ เมื่อถูกกำ�หนดให้เป็นผู้ปรนนิบัติเพี้ยะร�มพิชัย ผู้ควบคุม
กองกำ�ลังกว�ดต้อนเชลยศึกในครั้งนี้ เมื่อถูกน�งส�วบุญเหลือปรนนิบัติเอ�อกเอ�ใจ
ด้วยลักษณะม�ย�สตรี อันเป็นก�รหว่�นเสน่ห์ ช�ยช�ติทห�รอย่�งเพี้ยะร�มพิชัย ต่อให้เก่ง
กล้�ส�ม�รถเป็นเจ้�ยุทธจักรสักเพียงใด ก็ย่อมจะตกอยู่ในห้วงเสน่ห�อันเป็นม�รย�หญิง
ที่แยบยลนี้ได้ง่�ย ซึ่งได้มีก�รว�งแผนอันแยบยลล่วงหน้�ม�ก่อนแล้วโดยหลีกเลี่ยงไม่พ้น
ขณะที่เพี้ยะร�มพิชัย ตกอยู่ในห้วงอ�รมณ์ที่หลงเสน่ห์เย้�ยวนของน�งส�วบุญเหลือและ
กำ�ลังเคลิ้มหลับอยู่นั้น เมื่อน�งส�วบุญเหลือได้ยินสัญญ�ณเสียงโห่ร้อง จึงได้ฉวยด�บของ
เพี้ยะร�มพิชัยหม�ยจะสังห�รโดยฟันเพี้ยะร�มพิชัยให้ต�ยดับดิ้นไปในขณะนั้น แต่
เพี้ยะร�มพิชัยแม้จะเม�ม�ย แต่พอมีสติจึงไหวตัวทัน ป้องกันตัวไว้ได้ ฝ่�ยน�งส�วบุญเหลือ
เห็นท่�จะรับมือช�ยช�ติทห�รที่มีกำ�ลังม�กกว่�ไม่ไหว จึงกระโจนหนี ฝ่�ยเพี้ยะร�มพิชัย
จึงวิ่งไล่ต�มไปติด ๆ น�งส�วบุญเหลือขณะที่วิ่งไปนั้น จึงเหลือบเห็นกองเกวียนที่บรรทุกลูก
กระสุนปืนและดินปืนสำ�หรับทำ�ศึกสงคร�ม น�งส�วบุญเหลือจึงหยิบฉวยเอ�ดุ้นฟืนที่กำ�ลัง
ติดไฟ วิ่งมุ่งหน้�ไปยังกองเกวียนที่บรรทุกลูกกระสุนปืนและดินปืนนั้น เมื่อเพี้ยร�มพิชัย
วิ่งต�มม�ติด ๆ น�งเห็นจวนตัว จึงตัดสินใจใช้ดุ้นฟืนที่กำ�ลังติดไฟนั้นจ่อไปที่กองเกวียน
105
